μπρού(ν)τζος

ο (Μ μπρούντζον και μπρόντζο, τὸ, και μπρούντζος, ὁ)

κράμα χαλκού και κασσιτέρου, ορείχαλκος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ιταλ. bronzo, πιθ. < λατ. Brundisium, λιμάνι τής Ιταλίας φημισμένο στους αρχαίους χρόνους για την παραγωγή τού μετάλλου αυτού].